Թումանյանը երբեմն այցելում էր իր գյուղ ՝ Դսեղ : Նա միշտ գնում էր գյուղից – գյուղ և մարդկանց խորհուրդն էր տալիս , զրուցում էր , կատակում էր և այլն : Մարդիկ նույնպես գալիս էին զրուցում էին խորհուրդ էին հարցնում կամ էլ պատմում իրենց գանգատների մասին :Մի օր մի քանի գյուղացիներ վիճում էին , թե ով պետք է անասուններին տանի սար արածելու: Մեկը ասում էր դու պետք է տանես , իսկ մյուսը ասում էր դու պետք է տանես և այդպես շարունակ : Երկար վիճելուց հետո , վերջապես որոշում են մարդու ուղարկել ով կկանչի և իր հետ կբերի Թումանյանին : Կանչելուց հետո Թումանյանը երեք ձիավորի հետ գալիս է այդ գյուղ և բոլորի աչքի առաջ ասում է ՝ ձիավորներ գնացեք հանգստացեք և երբ ետ վերդառնաք , ինչքան անասուններ մնացած լինեն կտանենք և պետությանը կհանձնենք և ոչ ոք չի ունունա իրենց սեփական անասունները : Այդ պահին ժողովուրդը արագ-արագ իրենց անասուններին հավաքում և տանում է սար արածելու: